Το όνομα βγήκε από τον αρχαίο ποταμό Έλιξο, που έρρεε στην περιοχή. Από την Ιουλίδα, με τα πόδια ή με αυτοκίνητο, μετά από περίπου 1,5 χιλιόμετρο ασφαλτοστρωμένου δρόμου, φθάνομε στον Άγιο Κωνσταντίνο. Εκεί υπάρχει το γραφικό εκκλησάκι και η ομώνυμη μαρμάρινη βρύση. Παίρνομε το κατηφορικό πλακόστρωτο δρομάκι, που μας οδηγεί στο Μυλοπόταμο. Στρίβομε αριστερά και μπαίνομε μέσα στην κοιλάδα της Φλέας με τα περιβόλια, τα οπωροφόρα δένδρα, το τρεχούμενο νερό κατά μήκος της διαδρομής μας και τους παλιούς νερόμυλους, σε απομαχία πλέον, αλλά σε επισκέψιμη κατάσταση – τουλάχιστον ορισμένοι από αυτούς. Το νερό συνεχίζει να πέφτει στο «βαράδι», τη μεγάλη δεξαμενή από την οποία έβγαινε με φόρα και γύριζε τη φτερωτή του μύλου. Μετά από ένα μικρό ανηφόρι, βγαίνομε στο δρόμο προς τη Φλέα, την πιο πλούσια σε νερό πηγή της Τζιας. Σύντομα φθάνομε εκεί κι αφού θαυμάσομε τη Φλέα (φλέβα) και πιούμε από το τρεχούμενο νερό, επιστρέφομε στο Μυλοπόταμο, που είναι το τέρμα της πεζοπορικής διαδρομής μας.
